Een drietal kinderen bestudeerden de fotozoektocht.

We vertrokken langs de gevlochten wilgentenenhut in het Rambergpark.

   

Langs dat poortje kwamen we in de Naamsestraat terecht.
Er stond een pomp: de pomp van groot verdriet.

En vlakbij deze pomp stond er een grote boom. De Japanse honingboom.

Al heel erg lang staat Leuven bekend als studentenstad. Toch stond onze universiteit lang niet altijd open voor iedereen die er wilde studeren. Pas sinds 1920 zijn vrouwelijke studenten er welkom.

Luister zeker ook hier naar het verhaal.

 

Tekst: verhaal over de boom. 

Dan was het zoeken naar de volgende foto.
Een bol met sterrenbeelden en sterren op …

De hemelglobe van Ferdinand Verbiest en de Kang-Xi globe.
“De hemelglobe is een exacte replica van het instrument dat Ferdinand Verbiest in 1673 tekende aan het keizerlijk hof in China.
Het origineel staat in het keizerlijke observatorium in Peking, samen met andere astronomische instrumenten die Verbiest liet bouwen.
Hij weegt 3.850 kg en is 2,76 meter hoog.
De hemelglobe diende vooral om de bewegingen van de hemellichamen na te bootsen. Verbiest zelf kende een zestigtal gebruiksmogelijkheden.

In 1985 werd de opdracht tot het bouwen van de globe gegeven, in november 1988 werd hij verscheept naar Antwerpen en op 2 juni 1989 heeft de Chinese ambassadeur de globe ingehuldigd.
De volgende dag reden tanks over het Tian’anmenplein om het studentenprotest voor meer democratie met geweld te onderdrukken.
Enkele dagen later was de globe het decor voor een stille actie van Leuvense studenten.”

De kinderen zagen meteen waar ze naartoe moesten.

Langs de kiosk gaan we naar een van de poorten die je kan zien in het stadspark of Sint Donatuspark.

    

Daar zagen we in de buurt ook dit beeldhouwwerk voor de “mannen van ’t jaar”.

De dreef met bomen bracht ons naar het Herbert Hooverplein.

We zien er al de universiteitsbib van ver.

Daar is een mooie plattegrond met fonteintjes en de straten van Leuven.

Zo kwamen we uiteindelijk aan de universiteitsbibliotheek.

(Wikipedia zegt)

”

Sinds de oprichting van de universiteit in 1425 en tot in 1636 was er geen officiële bibliotheek van de universiteit. De studenten hadden toegang tot handschriften en gedrukte boeken bewaard in de woningen van hun professoren en in de verschillende colleges en onderwijsinstellingen.

In 1636 kwam er in de Lakenhalle, de ingang was aan de Oude Markt.

Deze bibliotheek groeide tijdens de volgende eeuwen.
Na de afschaffing van de Leuvense universiteit in 1797 werd ze in haar geheel door de Franse regering overgebracht naar de École centrale van Brussel.
De meest waardevolle boeken en manuscripten werden naar Parijs en de Bibliothèque nationale (vroegere Bibliothèque Royale) overgebracht.

Na de Franse Revolutie zijn heel wat boeken en waardevolle documenten stiekem naar andere Europese bibliotheken.
In veel Europese bibliotheken vindt men inderdaad boeken en manuscripten die onmiskenbaar uit de Universiteit van Leuven komen, zoals het originele oprichtingscharter van 1425, dat zich in 1909 in het seminarie van ‘s-Hertogenbosch bevond
De rijke archieven van de universiteit van Leuven bevinden zich tegenwoordig in het Rijksarchief in Leuven.

De Rijksuniversiteit Leuven werd opgericht in 1817 door koning Willem I der Nederlanden, die ook een bibliotheek heeft gesticht.
De Rijksuniversiteit kreeg van de regering de som van 20.000 gulden om de boekenverzameling aan te vullen.

Na de oprichting van een katholieke universiteit, eerst in Mechelen (1834), vervolgens in Leuven (1835) werd werk gemaakt van het oprichten van een nieuwe bibliotheek. Ze kwam tot stand door aankopen en schenkingen en was weldra een van de belangrijkste van het land.

In tegenstelling tot wat velen denken, waren het echter niet de oudere collecties van boeken van de Leuvense universiteit die in rook verdwenen, aangezien deze in 1797 waren ontvreemd door de Franse regering, maar betrof het de collectieopbouw van 1834 tot 1914.
De oudere collecties (veel manuscripten en de meest waardevolle werken van de universiteit waren) al in de negentiende eeuw in de Bibliothèque nationale in Parijs terechtgekomen, terwijl het overige van de bibliotheek was overgedragen aan de École centrale van Brussel (80.000 volumes), later in de Koninklijke Bibliotheek .

 

Na de oorlog werd een nieuw gebouw opgericht en opnieuw een boekenverzameling aangelegd. De Universiteitsbibliotheek, een monumentale bibliotheek in Leuven, gelegen op het Mgr. Ladeuzeplein, werd ontworpen door Whitney Warren.tussen 1921 en 1928. Het gebouw was een gift van het Amerikaanse volk aan de stad Leuven en aan de KU Leuven.

De aanslag van 1914 verwekte grote verontwaardiging in binnen- en buitenland en dankzij talloze, vooral Amerikaanse, inzamelacties, met de persoonlijke inzet van Herbert Hoover, voorzitter van de Commission for Relief of Belgium, kon in 1921 begonnen worden met de bouw van een nieuw bibliotheekpand aan wat nu het Ladeuzeplein.

De toren van het bouwwerk, geïnspireerd op de Giralda van Sevilla, is 87 meter hoog. Daarin bevindt zich een van de grootste beiaarden van Europa, in 1928 aangeboden door Amerikaanse ingenieurs ter herdenking van hun collega’s die sneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De beiaard had 48 klokken, volgens het aantal Amerikaanse staten. De basklok van 7 ton, die ook het uur slaat, draagt de naam Liberty Bell of Louvain en de vierde klok bevat een inscriptie die oproept tot vrede.

Tijdens de Slag om Leuven werd op 16 mei 1940 de Universiteitsbibliotheek zwaar beschadigd door een Brits-Duits artillerieduel, waarbij nagenoeg heel de boekencollectie (900.000 stuks) in de vlammen opging. Nadien beschuldigden Duitsland en het Verenigd Koninkrijk elkaar van het plegen van deze feiten. Na de Tweede Wereldoorlog werd opnieuw gewerkt aan de reconstitutie

van de boeken- en tijdschriftenverzamelingen. Het gebouw zelf werd hersteld volgens de originele plannen.
In 1987 werd het bij Koninklijk Besluit beschermd als monument. Van 1999 tot 2003 greep een grondige restauratie plaats van gevels en daken.

Vanaf 1970 werd de collectie van de universiteitsbibliotheek verdeeld als gevolg van de splitsing van de universiteit. In het overgrote deel van de gevallen gebeurde dit in onderling akkoord. In een klein aantal gevallen geraakte men het niet eens en werd besloten de boekenreeksen met oneven magazijnnummers in Leuven te houden en die met even magazijnnummers naar Louvain-la-Neuve over te brengen. De huidige collectie in Leuven telt ongeveer vier miljoen boekwerken.

• Samen met de restauratie van het gebouw na de Eerste Wereldoorlog werd ook de beiaardgerestaureerd, eveneens met gulle Amerikaanse giften.
• Op 26 april 2010 beklom een 21-jarige jongeman uit Kessel-Lo de voorgevel van de bibliotheek. Toen hij zich optrok aan de houten lans van het standbeeld van Sint-Joris, brak een stuk af. De jongeman viel van 20 meter hoog en kwam terecht op de stoep van het Ladeuzeplein, waar zijn vrienden stonden. De jongeman was op slag dood en alle hulp was vergeefs.    “

Tijd om terug naar school te gaan, langs allerlei ijssalons…   😉

Een mooie dag met flinke kinderen op stap.